Kunst in de stad: The Smiling Response
The Smiling Response
Kunst in de stad laat van 11 juli tot en met 29 september een artistieke bries waaien in de binnenstad van Roeselare, met de kunstroute The Smiling Response.
Haal je gratis brochure af bij het Toeristisch Onthaal in KOERS (Polenplein 15, Roeselare).
Je ziet werk van Alice Vanderschoot, Charlotte Adigéry & Bolis Pupul, Emilio López-Menchero, Jérôme Consédirant, Kasper De Vos, Messieurs Delmotte, Nadia Naveau, Oscar Peters, Sven ’t Jolle, en William Cobbing. Op billboards ontdek je de mooie sfeerbeelden van Circus Ronaldo, gemaakt door huisfotograaf Benny De Grove.
Met een glimlach door de stad
De glimlach, hij ontwapent, verbindt en is universeel. Hij bestaat in verschillende vormen: van zeer zacht, met kleine mondhoekjes tot uitbundig, met alle tanden zichtbaar tot een mysterieuze glimlach… We glimlachen bewust of onbewust, naar iemand, om iets of gewoon uit onszelf: omdat we aan iets leuks denken. Hoewel de glimlach vaak als sympathiek wordt weggezet of gezien als iets dat enkel met plezier te maken heeft, is de glimlach complexer en belangrijker dan we beseffen. Meer nog, de smile is van levensbelang!
Deze tentoonstelling zet volop in op werken die je verwonderen en trachten een glimlach te ontlokken. Ze begeven zich in de straten en pleinen van de stad Roeselare. Sommige gaan op in het straatbeeld en zijn bijna onzichtbaar als een zachte glimlach, andere werken zullen een uitbundige aanwezigheid hebben in het straatbeeld, en nog andere gaan een spitsvondige dialoog aan met de geschiedenis van de plek.
Alice Vanderschoot - Wortelstraat
Alice Vanderschoot (°1989, Brugge) gebruikt net als in de pop art herkenbare beelden en voegt er telkens een kritische reflectie of nieuwe symboliek aan toe. Ze flirt met humor in de dubbele betekenissen en kiest objecten die deze dualiteit in zich dragen. Zo speelt ze met symbolen en lokt ons met een glimlach om haar kunstwerken nader te bekijken.
Je ziet deze zomer in Roeselare:
‘Well matched’ (2023)
Window Fruit’ (2022)
Een aubergine verschijnt in de Wortelstraat als een uithangbord, hoewel hier geen groentewinkel in zicht is. De sculptuur verwijst naar de dubbelzinnige (erotische) symboliek in de chatwereld en maakt een knipoog naar de dubbelzinnige geschiedenis van het straatje, in de volksmond gekend als ‘vrijersstraatje’.‘Diagram for irrational Baloney’ (2021)
Kasper De Vos - Ooststraat
Kasper De Vos (°1988, Antwerpen) combineert natuurlijke en artificiële elementen. Voedsel is het belangrijkste thema in zijn werk.
Hoewel hij het beeldhouwen zeer ernstig opvat en zijn werken zelfs 'intellectueel complex' worden genoemd, is er steeds een speelse en humoristische invalshoek aanwezig. Doordat ze deels uit alledaagse en herkenbare voorwerpen of populaire beelden bestaan, zijn de sculpturen en collages stevig in de realiteit ‘hier en nu’ verankerd.
Je ziet deze zomer in Roeselare:
‘Fighting for world cheese’ (2022)
Kasper verfraait voor de expo een gevel in de winkelstraat met een vlag, symbool voor identiteit. Maar hier refereert hij met zijn gele kleur en gaatjes aan een pak emmentaler kaas, wat de symboliek relativeert.
Sven 't Jolle - Henri Horriestraat
Sven ’t Jolle (°1966, Antwerpen) creëert sculpturen, werken op papier en installaties. Het sociaal-politieke engagement waarmee dat gebeurt, vertaalt zich in een kritisch, humoristisch oeuvre. Sommige van zijn assemblages verwijzen naar bij ons intussen bijna vergeten ambachtelijke technieken.
Je ziet deze zomer in Roeselare:
'(Casse-toi alors) Pauvre canard!' (2010)
Het beeldhouwwerk stelt Oom Dagobert (Scrooge McDuck) voor, een personage dat symbool staat voor de kapitalistische hebzucht in de strip Donald Duck van Walt Disney en dikwijls als archetype van de ultieme rijkaard opgevoerd door de populaire (protest)verbeelding. De antropomorfe eend zit op een balk bedekt met teer en veren, een straf die in de Middeleeuwen en in het Wilde Westen werd toegepast als teken van publieke vernedering en verbanning uit de samenleving.
De titel van het werk is een variatie op de opmerking van de voormalige Franse president Nicolas Sarkozy (“Casse-toi, pauv’ con”) tegen een man die weigerde hem de hand te schudden.
Oscar Peters - Citroenstraat en Sint-Alfonsusstraat
Oscar Peters (°1981) heeft weinig met de ouderwetse, statische manier van 'kunst kijken'. Zijn sculpturen en installaties staan vaak niet stil. Het zijn kinetische werken: ze bolderen, wapperen, schudden, wippen op en neer en maken ons aan het lachen. Is het kunst? Is het entertainment?
Oscar bouwt kinetische installaties die bijna thuishoren op de kermis of in het pretpark. Ze hebben een slapstick kwaliteit, maar telkens schuilt er iets achter de lach. De werken hebben een duistere rand in zich en zijn niet louter amusement, ze laten ons stilstaan en reflecteren.
Je ziet deze zomer in Roeselare:
Halo (2020)
The Urge (2021)
Jérôme Considérant - Henri Horriestraat
Jérôme Considérant (°1977) onderzoekt de beeldtaal en betekenis van het pictogram. Hij anticipeert met een kwinkslag en humor de betekenissen. Zijn uitdrukkingsloze personages, die vreemd genoeg toch vertrouwd lijken, duiken op in lachwekkende ensceneringen die velerlei vragen oproepen.
Je ziet deze zomer in Roeselare:
Let’s get classical (2009-2018 en 2024)
Op verkeersborden herleidt hij meesterwerken uit de kunstgeschiedenis en maatschappelijke issues (ecologische onevenwicht, dictatuur, …) tot universele pictogrammen. Achter elk beeld gaat sarcasme met een fraaie spanningsboog schuil. De beeldengroep ‘let's get Classical’ toont dat subliem.
Nadia Naveau - De Conincklijke Passage
De figuratieve sculpturen van Nadia Naveau (°Brugge, 1975) verraden omwille van hun diverse beeldelementen een zekere hedendaagse twist. Het proces van ‘recuperatie’ geldt zowel in de beeldtaal als de inhoud. Ze maakt voortdurend referenties naar beelden die we herkennen van op tv, de media, kunstgeschiedenis en realiteit en creëert hiermee een nieuwe wereld.
Door deze werkwijze en de elementen die ze gebruikt uit bv. cartoons, (Micky Mouse oren, …), komen de beelden zeer speels en fris over. Op deze wijze tast de kunstenaar de grenzen van de beeldhouwkunst af.
Je ziet deze zomer in Roeselare:
Def Ted (2014)
Les Bois de Construction Saint-Bonnet-Tonçais (2017)
Knickerboxer Glory (2019)
Messieurs Delmotte - Jan Mahieustraat
Messieurs Delmotte (°1967, Luik) ensceneert situaties waarbij hij als een slapstick personage in de publieke ruimte beweegt en de orde op snedige wijze verstoort.
Hij is een performance artiest die met speelse doch doordachte acties en reflecties een Belgisch surreële laag aan de werkelijkheid toevoegt. Sommige performance worden als videowerk geregistreerd en hij ontwikkelt accessoires als sculpturen van een hoog cartoonesk gehalte.
Je ziet deze zomer in Roeselare:
My Own Ego, Nobody Is Perfect (In Reverse) (2011)
Ugly Sesame Street Man (2017)
William Cobbing - Galerij De Meester
William Cobbing (°1974, Londen) onderzoekt in zijn keramiekwerken als hopen vormeloze klei op een speelse en dubbelzinnige wijze de interactie tussen mensen.
We voelen in zijn video's een hulpeloosheid en een onhandigheid die meteen een grappige dimensie krijgt. De kleihoofden zijn zowel abstract als cartoonachtig. In zijn video's toont hij een soort sisyfusarbeid en de onmogelijkheid om controle te krijgen op onszelf en onze identiteit.
Je ziet deze zomer in Roeselare:
Je suis (2020)
Emilio López-Menchero - KOERS
Emilio López-Menchero (°1960, Mol) stelt de vraag naar de identiteit van de kunstenaar in onze samenleving. Hij doet dit met de nodige inleving, serieus maar ook met humor. Hij vertrekt meestal van bekende iconen uit de literatuur, muziek, film en zelfs cartoons om hardnekkige mythen in een ander perspectief te plaatsen.
Je ziet deze zomer in Roeselare:
Torero Torpédo, col d'Aubisque (2008)
HEY! Het is…Hum…Dinges…Hum… TARZAN! (2000)
Tijdens ‘Over the Edges’, de door het S.M.A.K. georganiseerde kunstmanifestatie in 2000, liet hij op regelmatige tijdstippen een tarzankreet door Gent schallen om de openbare ‘rust’ van de stadsjungle te verstoren. We laten dit werk ‘HEY! Het is…Hum…Dinges…Hum… TARZAN!’ horen in Roeselare bij KOERS, als hommage aan museumdirecteur Jan Hoet die 10 jaar geleden overleed.
Charlotte Adigéry & Bolis Pupul - Steegje St.-Michielsplein
Charlotte Adigéry (°1990, Narbonne) is een Belgische muzikante en zangeres. Bolis Pupul (°1985), artiestennaam van Boris Zeebroek, is een Belgisch muzikant. Het kleurrijkste duo van Gent en omstreken heeft zich al enkele jaren een uiterst imposante live reputatie aangemeten. Hun eigenzinnige, heerlijk ironische electro tracks en Belgisch surrealisme zetten intussen al over heel de wereld het vuur aan de lont. Van Best Kept Secret over Roskilde tot Sonar, van Australië tot de AB.
HAHA (2022) is het nummer dat deze expo heeft geïnspireerd. Charlotte en Bolis nemen je mee op een surrealistische en aanstekelijke trip van de ontwapenende lach. In dit nummer kun je een blije lach, een droevige lach, een verwarde lach, een bange lach en een boze lach horen. Al deze verschillende emoties die aan de lach verbonden zijn.
Guido Deleu - Stationsplein
The Visitor is een vriendelijke figuur die iedereen met open armen zou ontvangen. Het werk van beeldhouwer Guido Deleu werd in 2009 gelanceerd en is ondertussen al wereldwijd te zien. Nu staat hij ook in zijn thuisstad Roeselare, en geeft hij extra artistieke flair aan het Stationsplein.
Er staan 3 Visitors op het Stationsplein. Eén daarvan werd door de Stad aangekocht en blijft er permanent. De andere 2 zijn tijdelijk in bruikleen.
Christo° - Stationsplein
Het thema van komen en gaan van mensen, op ieder tijdstip van de dag door, inspireerde Christo° tot het creëren van het monumentale werk ‘The early Birds’. Het treinstation als plaats voor multiculturele ontmoetingen en cultuurbestuiving, als broedplaats voor ideeën en verbinding.
Benny De Grove - Diverse locaties
Op billboards ontdek je de mooie sfeerbeelden van Circus Ronaldo, gemaakt door huisfotograaf Benny De Grove. Dit als voorsmaakje voor het circusfestival ‘de groote stooringe’ waar Circus Ronaldo hun nieuwe tentvoorstelling ‘Da Capo’ brengt, een prachtig visueel epos over hun familieverleden.
De Spil vroeg fotograaf Benny De Grove om een expo in het straatbeeld te maken over Circus Ronaldo. De Grove volgt en fotografeert de Ronaldo’s sinds de jaren negentig. “Vanaf de eerste ontmoeting voelde ik een verwantschap. Geen grote woorden, maar eenvoud: de kunst en poëzie van de imperfectie. Na een aantal jaren regelmatig rondtrekken met de Ronaldo’s voelde onze band aan als familie. Heb ik ze een tijd niet gezien, voel ik steeds die dwingende kriebel om ze opnieuw te gaan opzoeken. Het resultaat: drie fotoboeken en enkele tentoonstellingen."
In de vitrine van de Kunstacademie vind je een mini-museum met enkele attributen van de voorstellingen, alsook een portret van elke speler in ‘Da Capo’.
